- Panie kierowniku...
- No, co tam znowu Młody?
- Bo ja to już nie rozumiem... Jak to
jest z ta poezją?
- Młody, kurteczka, ty nie masz
większych zmartwień?
- No ale ja nie wiem. Po co ludzie
piszą wiersze?
Malinowski popatrzył ma Młodego z
politowaniem i cicho westchnął. Odłożył kielnię, przysiadł na
stercie worków z cementem i zapraszającym gestem poklepał stojące
obok pustaki. Młody skorzystał z zaproszenia; otrzepał ręce z
kurzu i przysiadł się do kierownika. Malinowski wyjął zza pazuchy
paczkę Ekstramocnych, przypalił jednego ze skupieniem godnym
lepszej sprawy i wczuł się w postać mentora.
- Widzisz Młody, to jest tak, że jak
ludzie za dużo myślą, to im się te myśli w rymy układają. I
tak linijka za linijką te rymy im się tak składają, że wychodzi
wiersz. Ot i tyle.
- Ale o czym oni tak dużo myślą? No
bo ja teraz na przykład myślę dużo o tym, dlaczego ta poezja i w
ogóle, ale jakoś nie czuję, żeby mi się rymowało.
- Bo ty młody źle myślisz. To trzeba
myśleć specjalnie.
- A jak to?
- Ano o miłości na przykład. Albo o
życiu. Albo o jakichś dużych sprawach, jak historia na przykład.
Albo polityka. Duże sprawy, rozumiesz.
- Aha - Młody zamyślił się na
chwilę. - Ale dalej nie wiem po co to. Jak się myśli o miłości,
to się kocha czy coś. A politycy chyba wierszy nie układają, a
przecież dużo o polityce myślą, nie?
- Oj Młody, jakiś ty głupi. Czy ty
myślisz, że ci, co rzeczywiście kochają myślą o miłości?
Gówno tam, młody, im ta miłość mózgi im przeżera na wylot, im
się nic do rymu nie składa. A jak się składa, to pożal się
Boże. Ci, co myślą o miłości i piszą wiersze o miłości, nie
kochają. Albo nie są kochani, jedno z dwojga. Widziałeś ty kiedyś
dobry wiersz o szczęśliwej miłości? Siedzi taki jeden z drugim,
myśli jak by tu ukochanej frajdę sprawić i wymyśla durnoty w
stylu "na górze róże na dole fiołki". Jak chcesz pisać
wiersze o miłości to nie możesz być szczęśliwy. W ogóle nie
może być dobrze, żeby wiersz napisać. W ogóle.
- Aha - Młody znów popadł w stan
zawieszenia myślowego. - Kierowniku, a czemu oni te wiersze jeszcze
śpiewają?
Masz ci los. Filozof się znalazł,
sztuki magister.
- Oj, Młody. Głupiś ty aż huczy.
Pomyśl ty, Młody - kiedy ostatnio wiersz czytałeś?
- Nooo... nie wiem. W szkole pani Pana
Tadeusza czytać kazała, to wiersz chyba, nie?
- A piosenki kiedy ty ostatnio słuchał?
- Eeetam, ja to muzyki nie słucham...
"Eremefffff efffeeeemmmm" -
dobiegło ich w chwili milczenia ze stojącego niedaleko tranzystora.
Malinowski z zadowoleniem skonstatował, że Młody zrozumiał.
- No i sam widzisz. Jak śpiewają, to
słuchasz. Jak piszą, to nie przeczytasz. Jak nie czytasz, to nie
kupisz, jak nie kupisz, to nie zapłacisz. A jak słuchasz, to kaska
sama im wpada. Oni to, rozumiesz, dla pieniądza śpiewają.
- Głupi jacyś. Ja to bym... Ja to bym
pracował, żeby zarabiać, a pisałbym tak dla siebie, bo to moje myślenie przecież jest.
- Sam jesteś głupi, Młody. Oni muszą
mieć czas, żeby myśleć. Oni, że tak powiem, myślą zawodowo.
Młody w zamyśleniu grzebał palcem w
kupie piachu pod stopami.
- Panie kierowniku... A co się stanie,
jak się taki, co o miłości pisze i śpiewa, zakocha?
Chcę kochać żarliwie, tęsknić
niecierpliwie
Śmiać się do siebie, chcę znowu
kochać Ciebie
Znów się zatracić, moje serce
stracić
Śmiać się do siebie chcę znowu
kochać Ciebie
Kochać kochać kochać kochać
kochać kochać kochać kochać
Ciebie Chcę znowu - dobiegł z
radia głos Agnieszki Chylińskiej. Malinowski ze smutkiem
spuścił wzrok.
- Właśnie to, Młody. Właśnie to...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz